بررسی اثر ضد باکتریایی نانوکورکومین در برابر عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در شرایط پیش بالینی

سابقه و هدف: باکتریمی و اندوکاردیت، شایع ترین عامل عفونت در استافیلوکوکوس اورئوس می باشند. با توجه به خواص گوناگون دارویی کورکومین از جمله اثر آنتی بیوتیکی آن، می توان با تغییر معایب کورکومین، از آن در شرایط بالینی استفاده نمود. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر ضدباکتریایی نانوکورکومین در برابر عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین در شرایط پیش بالینی در مدل حیوانی موش balb/c می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت پیش بالینی در مرکز تحقیقات علوم و تکنولوژی در پزشکی در بیمارستان امام خمینی تهران انجام شد. پس از سنتز نانوذرات کورکومین-plga، از روش رنگ سنجی (mtt) برای بررسی سمیت آن بر روی سلول ها و از میکروسکوپ الکترونی نگاره برای ارزیابی اندازه آن استفاده گردید. آزمایشات in vitro برای کشت های mrsa توسط روش های mic و mbc با استفاده از رقیق سازی براث انجام شد. سپس این کار بر روی کشت خون موش آلوده انجام گرفت. یافته ها: نانوذرات کوکومین-plga  قادر بودند در شرایط in vitro با غلظت 6 میکروگرم در میلی لیتر خاصیت ضد باکتریایی بر روی سویه mrsa داشته باشند. این غلظت در درون حیوان آزمایشگاهی برابر با 10 میکروگرم در میلی لیتر بود. همچنین نتایج نشان داد که نانوذرات کورکومین-plga هیچ گونه اثر سمی بر روی سلول های طبیعی ندارند و سلول های تیمار شده با بالاترین غلظت توسط نانوذرات بیش از 75% زنده ماندند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که می توان به صورت ایمن از نانوذرات کورکومین-plga برای درمان عفونت های ناشی از سویه های mrsa و پروفیلاکسی باکتریمی و اندوکاردیت استفاده نمود.